2 kwietnia 2023 r.

---

Konkursy odbywają się pod honorowym patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa Wielkopolskiego oraz Prezydenta Miasta Poznania.

Ogólnopolski Konkurs Kontrabasowy im. Adama Bronisława Ciechańskiego organizowany jest od 1974 roku co pięć lat przez Akademię Muzyczną im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu we współpracy z Towarzystwem Muzycznym im. H. Wieniawskiego w Poznaniu. Od początku Konkurs organizowany jest równolegle z Ogólnopolskim Konkursem Wiolonczelowym im. Dezyderiusza Danczowskiego. W 2023 r. przypada jedenasta edycja obu konkursów, która odbędzie się w dniach 26 marca – 2 kwietnia br. w Akademii Muzycznej w Poznaniu.

Akademia Muzyczna im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu jest wyłącznym organizatorem tej edycji Konkursów.

Do Konkursu im. D. Danczowskiego zgłosiło się 42 wiolonczelistów, a do Konkursu im. A.B. Ciechańskiego 24 kontrabasistów.
Pracom Jury będzie przewodniczył prof. dr hab. Bartosz Bryła — kierownik Katedry Instrumentów Smyczkowych, Harfy i Gitary poznańskiej Akademii Muzycznej.

Przesłuchania konkursowe każdego z konkursów w trzech etapach będą się odbywać w Auli Nova Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego, przy ul. Święty Marcin 87 w Poznaniu. Wstęp na przesłuchania jest WOLNY.

Przesłuchania rozpoczną w dniu 27 marca 2023 r. o godz. 9.00 uczestnicy Konkursu Wiolonczelowego; 29 marca 2023 r. o godz. 9.00 swoje przesłuchania rozpoczną uczestnicy Konkursu Kontrabasowego.

W związku z ogromnym zainteresowaniem konkursami władze uczelni  podjęły decyzję o zwiększeniu łącznej puli nagród, które zostaną przyznane w konkursach. W każdym z konkursów Jury przyzna nagrody o łącznej wysokości 10 000 PLN.

Koncert Inauguracyjny: 26 marca (niedziela) 2023 r., godz. 18.00, Aula Nova
Koncert Laureatów: 2 kwietnia (niedziela) 2023 r., godz. 11.00, Aula Nova

---

 

Regulamin Konkursów Danczowskiego Ciechańskiego

 

---

Dezyderiusz Danczowski, wiolonczelista i pedagog; ur. 16 marca 1891, Battonya (Węgry); zm. 25 sierpnia 1950, Trzcińsk-Zdrój. Kształcił się jako wiolonczelista w Konserwatorium Lwowskim oraz w Lipsku, gdzie w roku 1909 zadebiutował przedstawiając Koncert h-moll Antonina Dvořáka. Do roku 1914 piastował stanowisko koncertmistrza grupy wiolonczel w Filharmoniii Lipskiej. Lata I wojny światowej spędził w Rosji, przebywając w Kijowie, Odessie i Taganrogu.
Do Poznania przyjechał w roku 1918. Znalazł się w gronie pierwszych pedagogów zorganizowanego w roku 1920 Konserwatorium Poznańskiego. Grał w orkiestrze Poznańskiego Teatru Operowego; był także członkiem cenionego w latach międzywojennych Kwartetu Polskiego, występującego w składzie: Zdzisław Jahnke – I skrzypce, Tadeusz Gonet, następnie Władysław Witkowski – II skrzypce, Tadeusz Szulc, następnie Jan Rakowski – altówka, Dezyderiusz Danczowski – wiolonczela.
W latach 1923-1933 pracował w Stanach Zjednoczonych; w szkole muzycznej w Cincinnati prowadził klasę wiolonczeli i kameralistyki. Był też koncertmistrzem grupy wiolonczel w tamtejszej orkiestrze symfonicznej.
W roku 1933 Danczowski osiadł we Lwowie, gdzie objął stanowisko I wiolonczelisty w Operze oraz profesora gry wiolonczelowej w Konserwatorium. Do Poznania powrócił w roku 1935. Podjął obowiązki pedagogiczne w Konserwatorium Poznańskim oraz zatrudnił się powtórnie w orkiestrze Teatru Wielkiego, zasiadając przy pierwszym pulpicie wiolonczel. Ponownie też współuczestniczył w występach Kwartetu Polskiego.
Podczas II wojny światowej przebywał w Warszawie i prowadził tajne nauczanie muzyki. W roku 1945 znalazł się w Krakowie i pracował w orkiestrze Filharmonii. Od roku 1946 działał na terenie Poznania: jako profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, koncertmistrz Opery Poznańskiej i kameralista reaktywowanego Kwartetu Polskiego.
Danczowski był wybitnie utalentowany wirtuozem wiolonczeli. Swój kunszt instrumentalisty prezentował także – zwłaszcza w dwudziestoleciu międzywojennym – jako solista koncertów symfonicznych na terenie Polski, w miastach europejskich i amerykańskich. W recenzjach podkreślano wyważoną, pełną elegancji interpretację oraz piękną, głęboko osadzoną barwę instrumentu. Był w swoich czasach niekwestionowanym autorytetem w zakresie gry wiolonczelowej.

Od 1974 odbywa się w Poznaniu Ogólnopolski Konkurs Wiolonczelistów jego imienia.

Źródło: Polmic; fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe

 

Adam Bronisław Ciechański, kontrabasista i pedagog; ur. 8 grudnia 1882, Sulmierzyce; zm. 17 maja 1957, Poznań. Studia w zakresie gry na kontrabasie odbywał w latach 1896-1905, początkowo w Hanowerze, a następnie w Berlinie i Hamburgu. Był instrumentalistą orkiestr niemieckich, m.in. w Hanowerze i w latach 1904-1905 w Kolonii. Pracował także na terenie Rosji: w Petersburgu i Moskwie w latach 1905-1906. Podczas I wojny światowej grał w zespole orkiestrowym opery w Charlottenburgu.
W roku 1919 osiedlił się w Poznaniu i objął stanowisko koncertmistrza grupy kontrabasów w Teatrze Wielkim oraz w Orkiestrze Symfonicznej Stołecznego Miasta Poznania. Należał do Poznańskiego Zespołu Muzyki Kameralnej i Poznańskiego Tria Smyczkowego. Występował także jako solista, z wielkim talentem propagując kontrabas jako instrument koncertowy.
Z inspiracji Ciechańskiego, działający w międzywojennym Poznaniu kompozytorzy – Stefan Bolesław Poradowski w roku 1929 oraz Tadeusz Zygfryd Kassern w roku 1937 – napisali koncerty kontrabasowe, których był on pierwszym wykonawcą, a Feliks Nowowiejski wprowadził rozbudowane solowe partie dla kontrabasu w swoim poemacie symfonicznym Beatrice.
Równolegle z czynnym uprawianiem muzyki Ciechański pełnił obowiązki pedagoga w Konserwatorium Poznańskim, od 1920 roku ucząc tam gry na kontrabasie.
Po okresie okupacji hitlerowskiej, podczas której przebywał w Krakowie, Ciechański powrócił do Poznania i ponownie objął funkcję I kontrabasistów w orkiestrze operowej. W poznańskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej prowadził klasę kontrabasu.
„AbeCe” – tak Ciechańskiego nazywano – był nie tylko znakomitym muzykiem i utalentowanym pedagogiem, ale także wyróżniającą się na tle muzycznego Poznania niekonwencjonalną, pełną dowcipu i fantazji osobowością artystyczną.
Został odznaczony Wojewódzką Nagrodą Muzyczną (1948), Złotym Krzyżem Zasługi (1952), Krzyżem Kawalerskim Orderu „Polonia Restituta” (1953).

Od 1974 roku odbywa się w Poznaniu Ogólnopolski Konkurs Kontrabasistów jego imienia.

 

Źródło: Polmic, fot. Polona

 

---

Patroni honorowi:

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Marszałek Województwa Wielkopolskiego

Prezydent Miasta Poznania

 

Sponsor:

 

Patroni medialni: