Debata z Danutą Gwizdalanką/2.03.2023

Zapraszamy na spotkanie z muzykolożką i pisarką, Danutą Gwizdalanką.

Mówmy w C-dur! O tym, dlaczego podręczniki kłamią, a Wikipedia to nie wszystko

Prowadzenie: dr hab. Mikołaj Rykowski

Urodzona (dawno temu) i wykształcona (solidnie: UAM – anglistyka i muzykologia) w Poznaniu. Wśród żyjących polskich muzykografów autorka największej liczby wydanych tytułów (w dodatku tłumaczonych na rozmaite języki: litewski, włoski, angielski, niemiecki, rosyjski, a w druku – japoński).

Zaczęła od Brzmieniowych aspektów kwartetów smyczkowych Beethovena (Poznań 1991), po czym wątek kameralny kontynuowała w Przewodniku po muzyce kameralnej (Kraków 1996) i Złotym wieku muzyki kameralnej (Poznań 2016). Następnie zajęła się społecznymi aspektami kultury muzycznej w książkach Muzyka i polityka (1999) oraz Muzyka i płeć (2001). W tych czasach „polityka” budziła powszechne zainteresowanie, a „płeć” – raczej zdziwienie. Obecnie daje wyraz swojej wierności kameralistyce prowadząc audycje „Złoty wiek muzyki kameralnej” w Polskim Radiu Chopin (soboty i niedziele o godz. 18).

Napisała kilka podręczników. Najpierw – do wychowania muzycznego dla szkół ogólnokształcących (Warszawa 1997), ale wkrótce potem przedmiot zlikwidowano. Dla szkół muzycznych przygotowała historię muzyki europejskiej od średniowiecza do końca XX wieku  (Kraków 2005, 2006, 2009, 2011). W roli dodatku (a teraz pomyśl!) przygotowała nietypową antologię tekstów o muzyce Symfonia na 444 głosy (Kraków 2020).

Po dwutomowej biografii Witolda Lutosławskiego, napisanej wspólnie z Krzysztofem Meyerem (Kraków 2003, 2004) samodzielnie już napisała biografie Mieczysława Wajnberga (Poznań 2013), Karola Szymanowskiego (Uwodziciel, czyli zlustrowany żywot Karola Szymanowskiego, wyróżniony Nagrodą Koryfeusza) oraz Marii Szymanowskiej (Wiesbaden 2023). W serii „Małe monografie“ ukazały się już jej dwie krótkie biografie: Lutosławskiego i Mozarta, a czekają następne.

Na stulecie niepodległości napisała Sto lat z dziejów muzyki polskiej (Kraków 2019), kończąc zestawem głównych narodowych mitów.

Nie obawia się nowszych mediów i posiadaczy smartfonów oprowadza po Warszawie i świecie Lutosławskiego w dwóch aplikacjach (http://www.lutoslawski.org.pl/pl/anniversary,7.html oraz http://greatcomposers.nifc.pl/en/lutoslawski).

Poza tym od dekad uprawia publicystykę. Ostatnio — serią artykułów Tajne/Muzyczne, odsłaniającą kulisy zainteresowania służb w PRL środowiskiem muzycznym, a ukazującą się na łamach „Ruchu Muzycznego”.

D.G.

Źródło: Wikipedia

Wstęp WOLNY

Opieka merytoryczna: Katedra Teorii Muzyki