Książki

Piąty zeszyt serii obejmuje kronikę działalności Katedry Edukacji Muzycznej w roku 2018, artykuły wygłoszone podczas V Międzynarodowej Konferencji z cyklu “Nowoczesne Metody Edukacji Muzycznej”: Terapeutyczne właściwości muzyki we wczesnej edukacji dziecka. Dopełnieniem publikacji są dwa teksty: wspomnienie o pedagogu i kompozytorze Aleksandrze Szeligowskim napisane przez córkę, mgr Bogumiłę Szeligowską-Wojtecką oraz relacja Natalii Kłysz-Sokalskiej z pobytu Zespołu badawczego Katedry Edukacji Muzycznej z wizytą studyjną w Barcelonie.

Biografia Franza Xavera Scharwenki – niemieckiego kompozytora, wirtuoza, dyrygenta, pedagoga, organizatora życia muzycznego i założyciela Konserwatoriów Muzycznych w Berlinie i Nowym Jorku.

W 2018 roku obchodzimy stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości. Z myślą o tym wydarzeniu bogato ilustrowane wydawnictwo szeroko, na rozległym tle historycznym, przedstawia okoliczności, w których zrodził się polski hymn państwowy i w których Mazurek Dąbrowskiego awansował do rangi najważniejszej polskiej carmen patrium.

A sizable biography of an outstanding Polish composer, organ virtuoso, conductor, teacher and social activist. The book follows him from the day he was born in Polish lands under Prussian rule, through his education in Berlin, experience and prizes gained in Europe and across the world, social and artistic work in Kraków, and until the last years spent in Poznań. The author uncovered new facts from Nowowiejski’s life, explaining some misunderstandings and correcting mistakes of past biographers. The story is illustrated with archive photos, documents, manuscripts, posters and press clippings.

Obszerna biografia wybitnego polskiego kompozytora, wirtuoza organów, dyrygenta, pedagoga i społecznika. Książka opisuje jego losy od dnia narodzin na terenie zaboru pruskiego, przez studia w Berlinie, zdobywanie doświadczenia i nagród w Europie i na świecie, pracę artystyczną i społeczną w Krakowie, aż po ostatnie lata życia w Poznaniu. Autorka przedstawia też nowe fakty z życia F. Nowowiejskiego, wyjaśnia nieporozumienia i koryguje błędy w dotychczasowej wiedzy o jego życiu. Opowieść ilustrują archiwalne zdjęcia, dokumenty, rękopisy, afisze i wycinki prasowe.

Książka dotyczy zależności pomiędzy dramatem Ślepcy Maurice’a Maeterlincka a operą Ślepcy Jana Astriaba, dla której libretta ów dramat stanowi kanwę – jest odzwierciedleniem badań dotyczących powiązań tych dzieł na poziomach dramaturgii i ekspresji.

Publikacja w zamyśle jej autora nie jest typową biografią. Ukazuje postać Wojciecha Drabowicza we wspomnieniach przyjaciół i współwykonawców, co nadaje jej wymiar bardziej osobisty niż naukowy – fakty z życia Artysty przeplatają się z relacjami o zabarwieniu często emocjonalnym.

Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie i opisanie rozmaitych masek muzycznych Ravela (ironii, chłodnej inteligencji, obiektywizmu, czy błyskotliwego poczucia humoru) po to, aby dowieść fascynującej oryginalności języka muzycznego kompozytora, posługującego się takimi środkami w celu osiągnięcia perfekcyjnie klarownego wyrazu artystycznego, zamkniętego w zwartej i logicznej formie.

Czwarty zeszyt serii obejmuje kronikę działalności Katedry Edukacji Muzycznej w roku 2017, artykuły wygłoszone podczas IV Międzynarodowej Konferencji z cyklu “Nowoczesne Metody Edukacji Muzycznej”: Edukacja muzyczna uczniów w wieku 13-16 lat oraz artykuł stud. Marii Wojtkowiak, będący jednocześnie kwintesencją jej pracy dyplomowej pt. Zajęcia muzyczno-teatralne dla młodzieży gimnazjalnej Zespołu Szkół z Oddziałami Integracyjnymi nr 3 w Poznaniu na przykładzie “Ferdydurke” Witolda Gombrowicza.

Główna część pracy poświęcona jest nowatorskim elementom wykonawczym obecnym w twórczości wiolonczelowej Giovanniego Sollimy. Analizując ją w oparciu o przykłady muzyczne, autorka stara się udowodnić, że, paradoksalnie, nowatorstwo oznaczać może także inspirację, chęć “pójścia o krok dalej”, rozwinięcia idei obecnych już w muzyce.

W ręce Czytelnika oddajemy publikację poświęconą życiu i dziełu Feliksa Nowowiejskiego – wybitnego polskiego kompozytora, wirtuoza organów, dyrygenta i pedagoga. Każdą z tych dyscyplin uprawiał z właściwą mu pasją i w każdej osiągał artystyczne sukcesy, które przyniosły mu rozgłos i sławę. Ów niezatarty ślad w dziejach muzyki – nie tylko polskiej – pozostawiony przez Warmiaka z urodzenia, a poznaniaka z wyboru, niewątpliwie jest godny upamiętnienia również poprzez próbę nowego spojrzenia na życie i działalność twórcy Legendy Bałtyku, zaproponowanego w tej publikacji.

Sonaty na klawesyn i skrzypce J. S. Bacha stały się dla autorki obiektem szczególnego zainteresowania, dlatego zdecydowała się podjąć pracę nad badaniem zaszyfrowanych emocji, które są wynikiem zastosowania w kompozycjach figur retorycznych.

Problem wykonawstwa historycznego, który znajduje się za sprawą retoryki muzycznej w centrum dociekań tej książki, okazuje się w mniemaniu autora nie tylko dążeniem do prawdy wykonawczej, znajdowaniem środków interpretacyjnych, próbą dookreślenia warunków współczesnej prezentacji dzieła muzycznego. Autor w pogłębiony sposób bada zagadnienia związane z retoryką muzyczną w muzyce skrzypcowej, analizując utwory o odmiennym obliczu retorycznym.

Autor omawia wybrane aspekty interpretacyjne pod kątem twórczości trzech wielkich pianistów: Keitha Jarretta, Chicka Corei i Herbiego Hancocka, z których każdy stał się inspiracją dla kolejnych pokoleń muzyków. Warto zastanowić się nad tym, co jest kluczem do ich oryginalności i w jaki sposób ci najwięksi rozwiązują problemy interpretacyjne współczesnej pianistyki jazzowej.

W polu badań znajduje się twórczość mało jeszcze znanego kompozytora, Mieczysława Weinberga, która zawiera wartości ponadczasowe i zasługuje na ważne miejsce w historii muzyki. Przedmiot badań stanowią utwory fortepianowe: II Sonata fortepianowa a-moll op. 8, Zeszyty dziecięce op. 16, IV Sonata fortepianowa h-moll op. 56 oraz dzieło kameralne – Kwintet fortepianowy op. 18. Do książki dołączono CD.

Sonaty F-dur i g-moll z opusu 5 Ludwiga van Beethovena należą do najważniejszych pozycji w literaturze kameralnej przeznaczonej na wiolonczelę. Utwory te znalazły trwałe miejsce w repertuarze wiolonczelistów na całym świecie, doczekały się także licznych rejestracji płytowych, zasadne byłoby więc postawienie pytania o cel podjęcia rozważań o aspektach ich interpretacji i wykonania. Impulsem, który w tym wypadku przyświecał autorowi niniejszej książki, była próba spojrzenia na te utwory w świetle tzw. historycznej praktyki wykonawczej.

Celem publikacji jest rozszerzenie i uporządkowanie wiedzy dotyczącej wykonawstwa historycznego na waltorni. Za bazę badawczą posłużyły utwory dwóch kompozytorów kapeli farnej Grodziska Wielkopolskiego: Antoniego Fenglera i Zigenheima. Ze względu na brak materiałów źródłowych dotyczących powyższych utworów dokonano szeregu badań mających na celu uzyskanie jak najpełniejszego obrazu ich życia i twórczości.

Autor przybliża twórczość kompozytorów polskich skupiających się wokół kwartetu: klarnet, puzon, wiolonczela (kontrabas), fortepian. Wnikliwa analiza dzieł na ten skład pozwala uzyskać pełniejszy obraz możliwości brzmieniowych fortepianu i przybliża nieznaną kartę współczesnej polskiej pianistyki kameralnej.

Celem pracy jest “wskazanie pierwiastka jazzowego «w perkusji» oraz udowodnienie, że jego obecność w świadomości artysty może istotnie wpływać na wykonawstwo”. Do płyty dołączono CD.

Toyohiko Satoh, japoński lutnista, jest jednym z najciekawszych i najwybitniejszych kompozytorów współczesnych piszących na ten instrument. Jego dzieła należą do nurtu sięgania po instrumenty historyczne w poszukiwaniu nowych elementów sonorystycznych. Satoh, ceniony przede wszystkim jako doskonały wykonawca – znawca dawnych technik gry na lutni – oraz pedagog, twórczość kompozytorską pozostawia jednak na uboczu aktywności muzycznej, przez co jego dzieła są niemal nieobecne w literaturze muzykologicznej. Celem autora jest nadrobienie tego braku oraz próba interpretacji dwudziestu wybranych kompozycji.

Autorka omawia polską muzykę filmową jako źródło inspiracji, formotwórczą rolę improwizacji w muzyce jazzowej oraz najważniejsze style w jazzowej muzyce fortepianowej. Następnie na przykładzie dziesięciu tematów polskiej muzyki filmowej podejmuje próbę zbadania i opisania problemów wykonawczych charakterystycznych dla pianistyki jazzowej.

Autor bada relacje między technicznymi aspektami dzieła a jego pozamuzycznymi treściami. Jego zamiarem jest ukazanie, że stosowanie przez Messiaena środków takich jak transliteracja w langage communicable (języku porozumiewawczym), technika motywów przewodnich, symbolika liczb, rytmy hinduskie czy śpiew ptaków nie było celem samym w sobie, lecz gruntownie przemyślanym i uzasadnionym systemem, poprzez który muzyka staje się językiem semantycznym. Autor zastanawia się m.in. nad tym, czy Messiaen dąży w swym dziele do interakcji ze słuchaczem, czy też jest ono tylko pieśnią wychwalającą przymioty Trójcy Świętej. Do książki dołączona jest CD.

Publikacja ma na celu ukazanie nowatorskiej postawy twórczej i poglądów estetycznych kompozytora w kontekście twórczości fletowej. Zamysłem pracy stało się również ukazanie bogatej panoramy utworów fletowych Joliveta, nie tylko przez pryzmat kompozycji uznanych i cenionych na międzynarodowych estradach, ale także poprzez ukazanie utworów mniej znanych a równie barwnych i interesujących. Zrozumienie tej wielowarstwowej twórczości nie byłoby możliwe bez zgłębienia zagadnienia związanego z zainteresowaniami filozoficznymi i estetycznymi, które wywarły piętno na komponowanych utworach.

W publikacji autor zajmuje się muzyką kompozytorów brytyjskich wieków XX i XXI piszących na fagot niemiecki. Analizie poddaje sześć wybranych kompozycji, biorąc pod uwagę zastosowany w nich język muzyczny i ich ukształtowania formalne. Ponadto charakteryzuje problemy wykonawcze w nich występujące i podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie o to, jak zastosowane przez kompozytorów rozwiązania techniczne i muzyczne mogą wpływać na doskonalenie umiejętności instrumentalisty i kształtowanie jego osobowości muzycznej.

Książka porusza temat wpływu folkloru na literaturę saksofonową XX wieku. Publikacja dotyczy kompozycji często wykonywanych przez saksofonistów, utworów bardzo od siebie odległych stylistycznie, bo czerpiących z dziedzictwa różnych kultur: baskijskiej, japońskiej, brazylijskiej, żydowskiej, hiszpańskiej, rosyjskiej, amerykańskiej i węgierskiej. Spośród wielu dwudziestowiecznych kompozycji nacechowanych folklorystycznie autor wybiera siedem dzieł takich twórców jak Pedro Iturralde, Pierre Lantier, Ryo Noda, Eugène Bozza, Darius Milhaud, Max Dubois, Jean Matitia. Do książki dołączona jest CD.

Trzeci zeszyt serii obejmuje kronikę działalności Katedry Edukacji Muzycznej w roku 2016, artykuły wygłoszone podczas III Międzynarodowej Konferencji z cyklu “Nowoczesne Metody Edukacji Muzycznej”: Edukacja muzyczna uczniów klas IV-VI ogólnokształcącej szkoły podstawowej oraz prezentację wyników badań przeprowadzonych przez studentów w ramach zajęć z przedmiotu metodologia pracy dyplomowej.

Takie komponenty bluesa jak: pulsacja, skale, harmonia, rytm, forma, narracja muzyczna zgodna z ideą call and response oraz charakterystyczne instrumentarium to struktury spełniające kryteria definicji pojęcia archetypu, uprawnione do nazwania ich strukturami archetypicznymi bluesa. Gitary, perkusja oraz kontrabas i gitara basowa, od samego początku zostały przyjęte przez bluesmanów jako ich podstawowe narzędzia do tworzenia bluesa.
Autor w kolejnych rozdziałach książki przedstawia historię bluesa, ukazuje ewolucję chordofonu basowego, prezentuje struktury archetypiczne bluesa jako podstawę jego rozwoju stylistycznego.

Kompozycje fortepianowe Leoša Janáčka, mimo skromnych rozmiarów, przeniknięte są potężnym duchem indywidualności twórczej. W jego utworach zachowane są niepowtarzalny morawski koloryt dźwiękowy oraz głęboka i inspirująca więź z ludowymi źródłami sztuki, a także szczera i sugestywna narracja muzycznej wypowiedzi.
Autorka – przeprowadzając analizę języka muzycznego wybranych dzieł czeskiego twórcy – daje odpowiedzi na następujące pytania badawcze: 1. jak zmieniał się styl fortepianowy Leoša Janáčka na przestrzeni lat 1880-1926; 2. które z charakterystycznych cech jego stylu fortepianowego występowały niezmiennie, a które ulegały przemianom; 3. na czym polegała ewolucja stylu fortepianowego i jaki był stosunek kompozytora do rytmu, melodii, harmonii, faktury, formy, barwy w wybranych utworach.

Niniejsza publikacja zawiera referaty zaprezentowane podczas sympozjów naukowych, dotyczące różnorodnych zagadnień związanych z muzyką kościelną. Publikację uzupełnia omówienie działalności artystyczno-naukowej Zakładu Muzyki Kościelnej w latach 2008-2016.

Przedmiotem badań w niniejszej książce są koncert puzonowe Friemanna. Skomponowane w latach 1966-1970, wpisują się w nurt stylistyczny muzyki polskiej określany mianem “nowego romantyzmu”. Przykłady nutowe – dotychczas niepublikowane – opracowane zostały przez autora książki na podstawie rękopisów przekazanych przez przyjaciół i spadkobierców kompozytora. Aneksy tworzą m.in. przedstawienie niezwykłych i burzliwych kolei życia Witolda Friemanna oraz wywiad autora z wybitnym puzonistą prof. Juliuszem Pietrachowiczem, przyjacielem kompozytora.

W kontekście wybranych utworów kompozytorów XIX wieku, dla których kanwą były arie operowe i melodie ludowe, autor ukazuje możliwości wykonawcze współczesnego oboju i przedstawia propozycje interpretacji muzyki instrumentalnej w połączeniu z muzyką wokalno-instrumentalną. Do książki dołączona jest płyta zatytułowana Obój w operze.

Książka dedykowana jest pamięci pedagogów pracujących na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im I. J. Paderewskiego. Przedstawione są sylwetki artystyczne Albina Fechnera, Stanisława Romańskiego, Mariana Kouby, Antoniny Kaweckiej, Henryka Łukaszka, Ireny Winiarskiej, Ewy Werki, Mai Urbanek-Jaworowicz i Wojciecha Drabowicza.

W publikacji i na dołączonej płycie przywołana została twórczość przedwcześnie zmarłego pianisty i kompozytora jazzowego Marcina Małeckiego. Główny problem rozważań teoretycznych – inspiracja w muzyce – zaprezentowany został w odwołaniu się do wybranych dzieł Bacha, Chopina, Beethovena i Małeckiego opracowanych na trio w składzie: fortepian (Krzysztof Dys), kontrabas (Paweł Pańta) i perkusja (Krzysztof Szmańda).

Trzy ostatnie sonaty na fortepian Beethovena są ukoronowaniem i podsumowaniem jego twórczości w dziedzinie muzyki fortepianowej, rodzajem muzycznego testamentu kompozytora. Każda z tych sonat jest sama w sobie arcydziełem, lecz dopiero przedstawienie ich razem tworzy jedyną i niepowtarzalną Triadę.

Główny problem badawczy zaprezentowany został w ścisłym powiązaniu z okolicznościami życia, poglądami i synestezją Aleksandra Skriabina. Na przykładzie analiz wybranych dzieł autor ukazuje płynny i ciągły proces przemian dokonujących się w Skriabinowskim warsztacie kompozytorskim i technice pianistycznej.

Autor przedstawia ewolucję technik transformacji dźwięku trąbki za pomocą urządzeń elektronicznych w kontekście rozwoju muzyki improwizowanej. Omawia zagadnienia terminologiczne związane z urządzeniami do elektronicznego przetwarzania dźwięku. Analizuje zależność pomiędzy wykorzystywaniem owych urządzeń a technikami kompozytorskimi i aranżacyjnymi trębacza w muzyce improwizowanej i jazzowej.Nagrane na CD utwory to kompozycje J. Zawinula, R. Arntzena i M. Fortuny.

Drugi zeszyt serii obejmuje kronikę działalności Katedry Edukacji Muzycznej w latach 2012-2015, relację z wizyty w berlińskich placówkach oświatowych, omówienie form działalności Studenckiego Koła Naukowego Edukacji Muzycznej oraz relację z zajęć warsztatowych prowadzonych podczas Poznańskiego Festiwalu Nauki i Sztuki.

Jest to studium poświęcone interpretacji Bachowskich suit solowych autorstwa czeskiego wiolonczelisty i pedagoga Stanisława Apolina.

Jerzy Salwarowski, Przemysław Neumann, Monika Stefaniak, Technika dyrygowania w aspekcie różnic stylistycznych, Poznań 2015 Autorzy publikacji przekazują swoje doświadczenia w zakresie techniki dyrygenckiej w odniesieniu do muzyki klasycznej i romantycznej. Na wybranych przykładach z dzieł Haydna, Mozarta i Beethovena oraz Czajkowskiego i Brahmsa wskazują różnice stylistyczne w sposobie ich interpretacji. Na dołączonej płycie video zarejestrowane są praktyczne rozwiązania zapisanych w książce wskazań.

Publikacja zawiera dwa teksty związane z historią Katedry Edukacji Muzycznej: Edmund Maćkowiak – twórcza osobowość oraz Katedra Problematyki Wychowania Muzycznego w latach 1961-1971 w świetle dokumentów. Druga część książki poświęcona jest nowoczesnym metodom edukacji muzycznej; tytuły artykułów to: Recepcja Schulwerku  Carla Orffa w Polsce, Stosowanie założeń systemu Carla Orffa w wielkopolskich ogólnokształcących szkołach podstawowych, Opis propozycji ćwiczeń dla uczniów szkoły podstawowej przedstawionych przez prof. Rutę Girdzijauskiene.

Autor poddaje analizom treść muzyczną, intencje kompozytora, zastosowane środki ekspresji, chwyty techniczne, fakturę i genezę obu wybranych cykli wariacyjnych. Proponuje także bardzo interesujące rozwiązania problemów pianistycznych.

Do książki dołączona jest płyta z nagraniami op. 24 i op. 35 Brahmsa.

Wersja anglojęzyczna / English version Translated by B. Brodniewicz

CD: I. J. Paderewski, Sonata in E flat minor Op. 21; Joanna Marcinkowska – piano

Czwarta publikacja poznańskiej Akademii poświęcona jest szeroko rozumianej problematyce kształcenia słuchu. Zamieszczone teksty ogniskują się wokół  tak istotnej w zawodzie muzyka problematyki poprawnej intonacji, łącznie z autorskimi propozycjami ćwiczeń intonacyjnych dotyczących muzyki tonalnej i atonalnej, solowej i  zespołowej wokalnej i instrumentalnej.

Autorka przedstawia wszechstronne wykorzystanie możliwości saksofonu przez kompozytorów różnych kierunków muzycznych XX wieku. Analizie wykonawczej i interpretacyjnej poddane zostały wybrane utwory Jacques’a Iberta, Betsy Jolas, Christiana Lauby i Jeana-Claude’a Risseta, które znajdują się także na dołączonej do książki płycie.

W książce zaprezentowano próbę spojrzenia na cykl Le Tombeau de Couperin Maurice’a Ravela przez pryzmat twórczości François Couperin Le Grand, dopatrując się licznych paraleli między dziełami obu twórców. Na dołączonej do książki płycie znajdują się wybrane utwory Couperina Le Grand z jego Pièces de clavecin, wykonane na klawesynie, oraz fortepianowe Le Tombeau de Couperina Ravela.

Część pierwsza książki jest opisem podłoża, z którego wyrosły zjawiska znamienne dla kultury – nie tylko muzycznej – lat 1956-1970, w oparciu o bogaty materiał źródłowy. W części drugiej autorka analizuje kulturę muzyczną okresu Gomułkowskiego, począwszy od październikowej „odwilży” (1956) do odsunięcia towarzysza Wiesława od władzy (1970). Zgromadzona literatura przedmiotu obejmuje 375 tytułów.

Autorka przedstawia genezę i rozwój śpiewów synagogalnych oraz opis najważniejszych świąt żydowskiego kalendarza liturgicznego, analizuje najbardziej charakterystyczne śpiewy synagogalne amerykańskich twórców żydowskiego pochodzenia, prezentuje problemy związane z wykonywaniem muzyki w synagodze. Do książki dołączona jest CD.

Publikacja jest pierwszą obszerniejszą pracą w języku polskim poświęconą osobie i dziełu Reynalda Hahna (1874-1947)  – francuskiego kompozytora, pianisty i dyrygenta, jednego z przedstawicieli elity kulturalnej Belle Époque.  Przedmiotem analizy są pieśni z cyklu Chansons grises do poezji Paula Verlaine’a.  Cennym uzupełnieniem publikacji jest spis wszystkich kompozycji R. Hahna.

Analizie poddano różne elementy pianistyki D. Fostera i S. Wondera, z naciskiem na oryginalne, charakterystyczne tylko dla nich niuanse, silnie oddziałujące na strukturę kompozycji, aranżacji, techniki nagraniowej, stylistyki utworu. Zaakcentowany jest wpływ twórczości omawianych artystów na sposób interpretacji pianistycznej współczesnych twórców muzyki rozrywkowej, w bezpośredni sposób czerpiących ze zdobyczy Fostera i Wondera. Dołączona do książki CD, zatytułowana Music is my WONDERful Foster brother, zawiera utwory wymienionych artystów, w których zastosowane zostały opisane sposoby interpretacji oraz charakterystyczne cechy oddziałujące na stylistykę i aranżację poszczególnych dzieł.

W publikacji znajdują się rozważania badaczy reprezentujących Kolonię, Novarę i Talinn oraz Łódź, Poznań i Szczecin. Tom otwierają dociekania Andrzeja M. Kempińskiego poświęcone kobiecie u źródeł europejskiej kultury. W części pierwszej zamieszczono teksty, których problematyka na różnych poziomach przełamuje konwencje (wartość ciszy w muzyce, innowacje warstwy harmonicznej w jazzie, rola kompozytora w dzisiejszym świecie). Część druga składa się z artykułów odnoszących się do współczesnej muzyki bliskiej (Estonia, Niemcy, Polska, Włochy) i dalekiej (Chiny, Japonia). W części trzeciej pomieszczono wyniki badań nad muzyką polską – od twórczości Nowowiejskiego – poprzez kompozycje Astriaba, Kędziory i Lutosławskiego – do utworów Jasińskiego, Mykietyna i Zielińskiej.

Opracowanie składa się z trzech głównych członów. Pierwszy, zatytułowany Człowiek i dzieło, jest biografią Paderewskiego, w której – dla odzwierciedlenia ówczesnej recepcji jego osoby i muzyki – wykorzystane są recenzje, opinie i sądy pochodzące z tamtych czasów. Człon drugi poświęcony jest jego związkom artystycznym i politycznym ze stolicą Wielkopolski. W członie trzecim czytelnik odnajdzie refleksje i przemyślenia pianisty odnoszące się do upodobań muzycznych oraz opinie o dawnych i współczesnych kompozytorach, dyrygentach, instrumentalistach. Książkę uzupełniają: kalendarium życia i twórczości, spis kompozycji, wybór literatury oraz indeks nazwisk.
Do publikacji dołączona CD: I. J. Paderewski, Sonata es-moll op. 21; Joanna Marcinkowska – fortepian

Aleksander Szeligowski był kompozytorem, organistą, dyrygentem i pedagogiem. O jego życiu i intensywnej aktywności w różnych dziedzinach muzyki pisze córka Bogumiła Szeligowska-Wojtecka.

Publikacja jest komentarzem teoretycznym do płyty Melodie wielkopolskie na kwartet jazzowy. Stanowi próbę usystematyzowania pojęć związanych z interpretacją muzyki w jazzie oraz poszukiwania wspólnego mianownika pomiędzy improwizacyjnością muzyki ludowej i improwizacyjnością jazzu. W pierwszej części pracy autorka definiuje pojęcie jazzu, przybliża najważniejsze aspekty wykonawstwa jazzowego oraz przedstawia rozwój pianistyki jazzowej. Rozdział drugi poświęcony jest muzyce ludowej oraz jej stylizacji w twórczości kompozytorów klasycznych, jazzowych i rozrywkowych. W rozdziale trzecim wskazane są analogie pomiędzy muzyką ludową i jazzem. Część ostatnia obejmuje analizy wybranych melodii wielkopolskich i opis procesów wykonawczych, ze szczególnym uwzględnieniem partii fortepianu.

Kadencja i ornamentacja w muzyce fletowej wieków XVII-XIX to zagadnienie warte zainteresowania zarówno badacza praktyki wykonawczej, jak i instrumentalistów. Znajomość genezy i istoty muzycznego zdobnictwa to aspekty, którym w polskim szkolnictwie poświęcono dotąd niewiele uwagi. Redaktorzy publikacji mają nadzieję, że stanie się ona kompendium dla praktyków i znaczącym przyczynkiem do teoretycznej refleksji nad tytułowym zagadnieniem monografii.

Działalność kompozytorów baskijskich jest, jak dotąd, w Polsce bardzo mało znana. W swojej pracy autorka stara się wypełnić tę lukę w przekonaniu, że dzieła kompozytorów baskijskich XVIII wieku cechują się dojrzałością, oryginalnością, nie odbiegają od utworów komponowanych w innych ośrodkach europejskich i zasługują na to, aby je propagować i jak najczęściej wykonywać. Zaakcentowany jest także specyficzny dialog kulturowy pomiędzy muzyką hiszpańską i muzyką Basków. Na płycie dołączonej do książki zarejestrowane są utwory kompozytorów baskijskich XVIII wieku pochodzące ze zbioru Padre Donostii.

Z obszernej spuścizny pisarskiej A. Saturny wybrano najcelniejsze artykuły publikowane w dzienniku „Głos Wielkopolski”, magazynie „Tydzień” i piśmie społeczno-kulturalnym „Nurt”. Autor nie tylko odnotowywał imprezy muzyczne: koncerty, premiery dzieł operowych i operetkowych, festiwale i konkursy, ale nakreślił też wizerunki poznańskich instytucji muzycznych, śledził ich ewolucję artystyczną, pisał o artystach muzykach. Teksty – kreśląc szeroką panoramę poznańskiego życia muzycznego – w sposób znaczący wzbogacają piśmiennictwo poświęcone kulturze Poznania.

Rozważając sposoby realizacji muzyki przez pianistów klasycznych i jazzowych autorka wskazuje elementy wspólne i różnice pomiędzy omawianymi stylistykami pianistycznymi. W pierwszym rozdziale ukazany jest historyczny aspekt pianistyki z uwzględnieniem fortepianowej muzyki jazzowej. Rozdział drugi nakreśla różnice między klasyką a jazzem dotyczące realizacji rytmu i harmonii jako bazy do improwizacji fortepianowej. Rozdział trzeci odnosi się do gry solistycznej w jazzie; rozdział czwarty podejmuje problematykę współpracy pianisty z zespołem jazzowym; w rozdziale piątym przedstawione są zadania pianisty tworzącego duet z solistą.
Dołączona do książki płyta pt. Pianizm zawiera jazzowe opracowania m.in. utworów F. Chopina, M. Davisa, B. Evansa, M. de Falli, M. Karłowicza, R. Rubinowskiej.

Kult maryjny, wszechobecny w twórczości artystycznej i bardzo popularny w muzyce, stał się dla autora punktem wyjścia do dokonania wyboru poświęconych Matce Bożej dziesięciu zróżnicowanych stylistycznie dzieł chóralnych. Zostały one poddane – na płaszczyźnie fonicznej, strukturalnej, ekspresywnej i semantycznej – analizie zależności, jakie zachodzą pomiędzy warstwą tekstową a ich muzyczną realizacją. Materiał badawczy stanowią następujące kompozycje: Dixit Maria – Hansa Leo Hasslera, Magnificat – Antonia Vivaldiego, Magnificat – Andrzeja Koszewskiego, Ave Maria – Thomasa Luisa de Victorii, Bogorodice Diewo – Siergieja Rachmaninowa, O magnum mysterium – Mortena Lauridsena, Salve Mater misericordiae – Tima Sarsany’ego, Stabat Mater – Giovanniego Battisty Pergolesiego, Ave Regina coelorum – Tadeusza Paciorkiewicza, Królowo nieba – ks. Antoniego Chlondowskiego. Utwory te zarejestrowane są na CD dołączonym do książki.

Niniejsza monografia, usytuowana w szerokim kontekście historycznym – od XVI wieku do czasów nam współczesnych – i bogato udokumentowana bibliograficznie oraz ikonograficznie, jest ważnym przyczynkiem do dziejów kultury muzycznej Pomorza, ze szczególnym uwzględnieniem Koszalina. Miasto to jest znaczącym centrum kulturalnym, miejscem ważnym dla rozwoju organów i muzyki organowej w Polsce. Praca składa się z trzech rozdziałów. Rozdział I poświęcony jest Koszalinowi jako ośrodkowi sakralnej kultury muzycznej w perspektywie historycznej. Rozdział II zajmuje się budownictwem organów oraz opisuje wybrane instrumenty organowe na Pomorzu. Rozdział III omawia twórczość organową kompozytorów związanych z Koszalinem i regencją koszalińską.

Trzeci tom serii zawiera teksty autorów reprezentujących polskie uczelnie muzyczne (Bydgoszcz, Katowice, Kraków, Poznań) oraz ośrodki zagraniczne (Leuven, Lipsk, Perugia, Wilno). Publikację otwiera tekst prof. Mieczysława Tomaszewskiego pt. O drodze twórczej, jej progach i fazach, przemianach i fiksacjach – po raz wtóry, stanowiący niezwykle interesujący punkt odniesienia dla dalszych rozważań.

Kolejna (trzecia) publikacja poznańskiej Akademii poświęcona problematyce kształcenia słuchu na podstawowym, średnim i wyższym poziomie nauczania. Artykuły dotyczące rozwijania zdolności rytmicznych poszerzone są o materiał dydaktyczny w formie ćwiczeń, dyktand oraz przykładów z literatury muzycznej przydatnych w pracy nad rytmem.

Publikacja składa się z dwóch części. W części pierwszej pt. „Poeta i kompozytor – poznaniacy, którzy kochają dzieci” zamieszczona jest charakterystyka artystyczna twórców śpiewnika: autora muzyki – Andrzeja Koszewskiego i autora tekstów – Józefa Ratajczaka. Część druga pt. „Emisja głosu dziecięcego w piosenkach śpiewnika Zaklęcia” zawiera materiały nutowe kolejnych piosenek, wraz z dodatkowo dołączonymi wierszykami, oraz szczegółowe wskazówki metodyczne i interpretacyjne adresowane dla nauczycieli śpiewu i dyrygentów chóralnych.
Szatę graficzną śpiewnika wzbogacają rysunki Elżbiety Krygowskiej-Butlewskiej. Do książki dołączona jest płyta z nagraniem piosenek z cyklu Zaklęcia w interpretacji Barbary Marii Tritt.

Sylwetka wybitnego organisty i profesora wyższych uczelni muzycznych Poznania i Wrocławia wzbogacona jest o dokumentację bogatej działalności artystycznej Sroczyńskiego w formie wykazu koncertów w jego wykonaniu

W literaturze muzycznej II połowy XX i początku XXI wieku pojawiają się utwory desygnowane w tytule słowem, które do tej pory w muzyce nie występowało: terminem „fresk”. Szczególnie interesujące jest przy tym to, iż wśród ponad stu dzieł tak zatytułowanych – powstałych w Europie i Ameryce Północnej – aż ponad czterdzieści skomponowano w Polsce. Autorka stawia w związku z tym szereg pytań: czy szczególna admiracja fresku przez kompozytorów polskich dotyczy jedynie tytułu? czy ma wpływ na formę utworu? czy nazywanie dzieł muzycznych freskami jest arbitralną, niedającą się uzasadnić decyzją kompozytora? dlaczego ta kategoria jest przez polskich kompozytorów tak wysoko preferowana, że już od pół wieku w muzyce polskiej zaznacza się stała obecność utworów deklarujących właśnie „freskowy” charakter?
Materiałem badawczym są następujące utwory: Al fresco na fortepian, organy i taśmę oraz Przenikania. Fresk symfoniczny Zbigniewa Kozuba; Freski symfoniczne Kazimierza Serockiego; „Something that is gone” („Coś co odeszło”). Fresk na głos żeński lub męski i smyczki Janusza Stalmierskiego; Fresk gregoriański na organy oraz Fresk na flet i organy Mariana Sawy; Freski na orkiestrę symfoniczną Krystyny Moszumańskiej-Nazar; cykl Fresco Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil; Trzy freski symfoniczne Romualda Twardowskiego.

Głównym celem podjętej pracy było przygotowanie nowej redakcji Sonaty h-moll Liszta. Opracowując, analizując i opisując to jedyne w swoim rodzaju dzieło autor podjął próbę przybliżenia i nakreślenia metody kompozytora i filozofii jego podejścia do muzyki.
Książka ma następująca strukturę: w rozdziale I przedstawiona jest geneza i forma utworu, wzbogacona hipotezami odnoszącymi się do jego programowości; rozdział II zawiera analizę porównawczą rękopisu i wybranych wydań utworu, szczegółowo wykazując różnice tekstowe, w tym zagadnienie pedalizacji, a także elementy mające wpływ na brzmienie fortepianu; rozdział III prezentuje sposoby rozwiązywania problemów technicznych z wykorzystaniem metody F. Liszta (przykłady zaczerpnięte są z jego Technische Studien für Klavier, zawiera wskazówki służące interpretacji Sonaty h-moll w proponowanej, autorskiej edycji, podporządkowane architektonice utworu i powiązane z jego ekspresją oraz edytuje materiał nutowy dzieła w autorskim opracowaniu.

Publikacja powstała na podstawie wieloletnich badań prowadzonych przez prof. Włodzimierza Lecha Puchnowskiego, których celem było wyprowadzenie systemu kształcenia w sztukach, przede wszystkim muzycznych, ze struktur organizacyjnych tkwiących nieprzerwanie swymi korzeniami w XIX-wiecznym procesie edukacyjnym. Podejmowane inicjatywy i prace prowadzone przez W. L. Puchnowskiego w ramach Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego przyniosły przede wszystkim pozytywny rezultat w zakresie stworzenia dla całego wyższego szkolnictwa jednolitego systemu kwalifikowania kadry akademickiej. Nadal jednak struktury edukacyjne będą wymagać modelowania zgodnie z potrzebami dalszego rozwoju sztuki i nauki.

Na przykładzie wybranych sonat Corellego (Sonata C-dur op. 5 nr 3, Sonata F-dur op. 5 nr 4) oraz Telemanna (Sonata C-dur TWV 41: C5, Sonata C-dur TWV 41: C2) autorka rozważa techniczne i wyrazowe problemy interpretacyjne fletowej muzyki doby baroku z uwzględnieniem wykonawstwa na flecie prostym altowym dolce in F.

Przedmiotem rozważań analitycznych jest pojęcie ekspresji – stosowane zamiennie z emocją i wyrazem muzycznym – na przykładzie dwóch wybitnych sonat skrzypcowych doby neoromantyzmu Césara Francka i Karola Szymanowskiego. Już samo zestawienie nacechowanego wyważoną ekspresją, spokojem i dojrzałością późnego utworu Francka z wczesną kompozycją Szymanowskiego, emanującą młodzieńczym niepokojem, zmiennością wyrazową i skrajnymi nastrojami, staje się interesującym polem penetracji głównego problemu badawczego.
Publikację uzupełnia płyta César Franck Karol Szymanowski z nagranymi oboma dziełami w wykonaniu Doroty Kwiecińskiej – skrzypce i Barbary Dmochowskiej – fortepian.

Autorka rozważa kwestię środowiska rodzinnego jako jednego z istotnych wyznaczników rozwoju muzycznego i powodzenia w studiach muzycznych. W części teoretycznej omawia swoistość szkolnictwa muzycznego i rozwoju artystyczno-zawodowego muzyków, prezentuje specyfikę środowiska rodzinnego z punktu widzenia współczesnej psychologii i psychologii społecznej oraz obszernie relacjonuje literaturę przedmiotu. W części empirycznej referuje wyniki badań psychometrycznych grupy 474 uczniów szkół muzycznych wszystkich stopni, przeprowadzanych przy pomocy specjalnie w tym celu skonstruowanego Kwestionariusza Środowiska Rodzinnego Muzyków. Badania te poddaje wnikliwym analizom statystycznym. Stosuje ponadto badania jakościowe, fenomenologiczne, „narracyjne”, oparte na obserwacji i pogłębionych wywiadach biograficznych

Praca jest pogłębionym studium diddli, które mają ogromne znaczenie w doskonaleniu techniki gry na każdym instrumencie perkusyjnym, szczególnie na werblu. Są czynnikiem wpływającym na tworzenie rytmów, zachęcają do różnorodnych interpretacji, sugerują odniesienia stylistyczne i pulsacyjne, są nieocenioną pomocą w wykonawstwie zespołowym, w wirtuozowskich kompozycjach pisanych na werbel oraz solowych improwizacjach prezentowanych na zestawie jazzowym.
Do książki dołączona jest płyta The Tales About Diddles z nagranymi utworami Theloniusa Monka, Krzesimira Dębskiego, Chica Corei, Krzysztofa Przybyłowicza i in.

Książka prezentuje życie i działalność naukową, artystyczną i społeczną Kazimierza Flataua – postaci niezwykłej, niekonwencjonalnej, o wszechstronnych talentach i zainteresowaniach, o barwnym życiorysie i frapującej osobowości.

Materiałem badawczym są następujące utwory: Trio na flet, skrzypce, altówkę op. 32 i Concertino pour flûte et orchestre op. 34 Pawła Kleckiego oraz Serenada na dwa flety i orkiestrę smyczkową i Mała serenada na flet, skrzypce, altówkę Romana Palestra. W rozdziale pierwszym autorka przedstawia ewolucję literatury fletowej w Polsce i Europie, również w kontekście polskiej twórczości fletowej poprzedzającej działalność Pawła Kleckiego i Romana Palestra. Rozdział drugi jest poświęcony życiu i twórczości kompozytorów, których dzieła poddawane są procesowi analitycznemu w dalszej części książki. Zadaniem rozdziału trzeciego jest zbadanie twórczości fletowej Pawła Kleckiego i wykazanie specyfiki jego dokonań kompozytorskich na tle polskiej myśli twórczej I połowy XX wieku. Celem rozdziału czwartego jest wskazanie najbardziej istotnych – związanych z kolorystyką instrumentu – elementów kompozycji Romana Palestra. W zakończeniu ukazana jest perspektywa dalszego rozwoju polskiej twórczości fletowej. Do płyty dołączone są dwie płyty: Roman Palester & Paweł Klecki oraz Together in Music. Icelandic & Polish Flute Music

Album zawiera bogato ilustrowane materiały poświęcone 90-leciu uczelni oraz teksty poświęcone Maestro Wiesławowi Ochmanowi. Publikację wzbogaca program koncertu inauguracyjnego wraz z biogramami wykonawców. Zamieszczony jest także spis pracowników w roku jubileuszowym.

Kolejny tom tej serii zawiera rozważania teoretyków muzyki, kompozytorów, dyrygentów, instrumentalistów i wokalistów z uczelni muzycznych Bydgoszczy, Gdańska, Poznania, Szczecina i Wrocławia oraz gości z Grazu, Lipska, Tallina i Wilna. W części pierwszej znajdują się teksty odnoszące się do tradycji muzycznej (instrumenty muzyczne starożytnej Grecji, monodia akompaniowana, flet traverso, przemiany sonorystyczne w orkiestrze symfonicznej od doby klasycyzmu do czasów Debussy’ego). Część druga poświęcona jest interpretacji teoretyczno-analitycznej utworów XX- i XXI-wiecznych kompozytorów: Szymanowskiego, Tansmana, Maciejewskiego, Rogowskiego, Bacevičiusa, Dąbrowskiego, Koszewskiego, Tüüra, Zielińskiej, Stalmierskiego, Mažulisa, Widmana. Część trzecia odwołuje się do praktyki wykonawczej z perspektywy dyrygenta, śpiewaczki oraz autorki interpretacji ruchowej dzieła muzycznego.

Na przykładzie dwóch polskich kompozycji współczesnych przeznaczonych na altówkę – Concerto per viola ed orchestra d’archi Marka Stachowskiego i Violetowa rapsodia Piotra Wróbla – autor prezentuje bogactwo form współczesnych środków wirtuozowskich, oryginalne podejście do idei koncertu i koncertowania. Owa różnorodność stanowi płaszczyznę dla analizy porównawczej obu, jakże odmiennych utworów.

W publikacji znajdują się teksty poświęcone problematyce wartości w ujęciu filozoficznym, psychologicznym, artystycznym oraz pedagogicznym. Autorami są pedagodzy i absolwenci poznańskiej Akademii Muzycznej oraz pracownicy Uniwersytetu im. A. Mickiewicza, Uniwersytetu Zielonogórskiego, Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy i łotewskiej Akademii Muzycznej. Dołączone są także kompozycje (pieśń solowa na głos z fortepianem i utwory chóralne) dedykowane Jubilatowi.

The present author has used her experience gained during her long stay in Iceland. The book constitutes a study of flute music in Iceland, introducing historical and cultural milestones of this country, Icelandic composers writing for the flute, and achievements of eminent Icelandic flutists. The first part comprises five chapters in which the author present the panorama of the history of Iceland and the development of its cultural life, to elaborate on the specificity of musical life and the flute literature of this country. The second part is a collection od fifteen interviews with Icelandic artists, concerning boadly understood musical culture, particularly the flute music.

Autorka wykorzystała swoje doświadczenie zdobyte podczas dłuższego pobytu w Islandii. Powstało, złożone z dwóch części, studium na temat islandzkiej muzyki fletowej ujęte w kontekście historii i kultury tego kraju. W części I czytelnik poznaje dzieje i kulturę Islandii oraz specyfikę tamtejszego życia muzycznego i literatury fletowej. Część II jest zbiorem wywiadów z artystami islandzkimi – kompozytorami, flecistami i dyrygentem.

Transl. B. Brodniewicz, K. Piotrowska

Music is presented in a broad spectrum of issues concerning musical culture. The fundamental directions of the academic inquiry whose results are shown in the publication include such areas as the musical work in historical, esthetic and biographical perspectives, as well as the perception, evaluation and reception of musical events.

Staraniem Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu oraz Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie wydana została publikacja o charakterze monograficznym, zawierająca wyniki badań nad życiem i twórczością Romana Maciejewskiego. Książka składa się z pięciu części, poświęconych kolejno: życiu (Vita), światopoglądowi i osobowości twórczej kompozytora (Anima), najwybitniejszemu dziełu – Requiem (Opus magnum), pozostałym, choć niemniej ważnym utworom (Opera minora) oraz recepcji jego spuścizny twórczej (Continuatio). Bogato ilustrowana publikacja poszerzona jest o dwa wywiady przeprowadzone z bratem kompozytora Wojciechem Maciejewskim i wzbogacona o krążek CD pt. Roman Maciejewski. Four Insight Into Music zawierający mazurki fortepianowe, pieśni solowe, muzykę kameralną i teatralną Maciejewskiego.

Celem niniejszej rozprawy jest określenie sonorystyki jako kategorii estetyczno-muzycznej i ocena przydatności struktur sonorystycznych do konstytuowania wartości dzieła. Ustalenia te poprzedzone są rozważaniami natury teoretyczno-muzycznej.

Praca odnosi się do postępowań metodycznych, a także do zakresu wiedzy i umiejętności, które nie tylko powinien, ale jest zobowiązany opanować wokalista i chórmistrz.

Praca opisuje stan kameralistyki akordeonowej. Bada funkcje i role, jakie pełni akordeon w zespołach kameralnych oraz składach niejednorodnych, mieszanych w utworach S. S. Szarzyńskiego, J. Ph. Rameau, W. A. Mozarta, A. Dvoráka, A. Krzanowskiego, L. Zielińskiej, T. Lundquista. Do książki dołączona jest płyta.

W pracy przedstawione są analogie i przeciwieństwa w sposobie wykorzystania klarnetu w utworach kameralnych kompozytorów związanych ze Szczecinem: C. Loewego, R. Kwiatkowskiego, W. Sutryka, A. Cieślaka, J. Stalmierskiego, M. Jasińskiego.

Niniejsza publikacja zawiera artykuły poświęcone rozmaitym aspektom twórczości religijnej, dziejom muzyki religijnej w Poznaniu oraz dokonaniom Zakładu Muzyki Kościelnej. Do książki dołączone są dwie płyty z muzyką wokalną, chóralną i organową w wykonaniu pedagogów i studentów ww. Zakładu.

Dziesięć sezonów działalności artystycznej Filharmonii Poznańskiej ukazanych jest w kontekście działalności innych poznańskich instytucji kulturalnych, współkreujących w latach 1993-2003 życie koncertowe Grodu nad Wartą.

Ideą przewodnią książki jest prezentowanie muzyki w szerokim spektrum problemów i zagadnień kulturowych. Dzieło muzyczne w perspektywie historycznej, filozoficznej, ideologicznej i biograficznej, jego interpretacja teoretyczno-analityczna, a także instrumentologia i praktyka artystyczna oraz percepcja, wartościowanie i recepcja zdarzeń muzycznych – oto zasadnicze kierunki dociekań naukowych, których wyniki publikowane będą w niniejszym cyklu.

W 2007 roku obchodzimy dwie rocznice doniosłe dla wszystkich Polaków, w kraju i na obczyźnie: 210-lecie powstania i 80-lecie ustanowienia polskiego hymnu państwowego. Z myślą o tych wydarzeniach bogato ilustrowane wydawnictwo szeroko, na rozległym tle historycznym, przedstawia okoliczności, w których zrodziła się pieśń narodowa i w których, 130 lat po jej powstaniu, Mazurek Dąbrowskiego awansował do rangi najważniejszej polskiej carmen patrium.

Fascynacja muzyką Sergiusza Prokofiewa, o oryginalnej ekspresji i emocjonalności, stała się dla autorki inspiracją do podjęcia niniejszego tematu.

Publikacja zawiera rozprawy poświęcone słuchowi harmonicznemu.

Autorzy z perspektywy wielu teorii naukowych oraz rozmaitych form praktyki muzycznej ukazują różnorodne konteksty dzieła muzycznego jako faktu artystycznego.

Subiektywna kronika poznańskiej sceny operowej, ukazana w piętnastu sezonach artystycznych.

Autorzy z perspektywy wielu teorii naukowych oraz rozmaitych form praktyki muzycznej ukazują różnorodne konteksty dzieła muzycznego jako faktu artystycznego.

Problematyka książki dotyczy nauczania kształcenia słuchu na wszystkich etapach edukacji muzycznej

Praca dokumentacyjna. Zawiera wykaz i opis działalności naukowej i artystycznej Akademii Muzycznej.

Teatr Polski w Poznaniu, działający w zaborze pruskim, odgrywał doniosłą rolę kulturotwórczą. Obok repertuaru stricte dramatycznego, na scenie realizowano przedsięwzięcia, w których istotną rolę pełniła muzyka – opery, operetki, sztuki z tańcami i śpiewami, sztuki z ilustracją muzyczną, koncerty muzyków zawodowych i amatorów, rocznicowe wieczory patriotyczne. Tekst główny uzupełniają aneksy: katalogi dzieł muzycznych, zestawienia premier muzycznych, programy koncertów antraktowych, wykazy aktorów i muzyków, fragmenty recenzji oraz spis muzykaliów znajdujących się w archiwum Teatru Polskiego w Poznaniu.

Publikacja zawiera rys historyczny sekwencji Stabat Mater dolorosa oraz, traktując ją jako źródło inspiracji, dokonuje przeglądu kompozycji Stabat Mater na przestrzeni wieków. Ponadto podejmuje zagadnienie interpretacji dzieł A. Vivaldiego i G. B. Pergolesiego.

Problematyka niniejszej publikacji związana jest z chorałem protestanckim. Autor uwzględnia w analizie szeroki kontekst historyczny, w tym reguły retoryki muzycznej.

Katalog zbioru programów koncertów zgromadzonych przez Lucjana Kunza, które odbyły się w Poznaniu w latach 1900-1939.

W publikacji zawarto artykuły, rozprawy, eseje, opracowania przyczynkarskie i komunikaty dotyczące twórczości kompozytorskiej, artystycznej i wykonawczej roli nauki i szkolnictwa, historii instrumentarium a także działalności instytucji muzycznych.

Publikacja jako źródło najbardziej niezbędnych informacji dla studentów specjalności muzyka kościelna, a także dla czynnych organistów, może służyć jako poradnik w wykonywaniu codziennej posługi muzycznej w parafiach.

Książka zawiera artykuły, rozprawy, opracowania przyczynkarskie, prezentujące wyniki badań własnych autorów.

Autorka, interpretując dzieło jako barokową orację muzyczną, podejmuje próbę odtworzenia etapów powstawania tej kompozycji z uwzględnieniem zasad retoryki.

Autorka wnikliwie analizuje i interpretuje dzieło muzyczne – kompozycję Cascando Lidii Zielińskiej wg Samuela Becketta, równoległemu oglądowi poddając dwa byty: słowo i dźwięk.

Publikacja poświęcona osobie Stefana Stuligrosza, doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Poznaniu.

Publikacja dotyczy problemów akustycznych odnoszących się do podstawka i duszy, które pośredniczą w przepływie energii drgających strun na płytę górną korpusu rezonansowego.

Publikacja prezentuje poglądy estetyczne Michała Sobeskiego dotyczące m.in. piękna, twórczości, sztuki. Autorka analizuje rozbudowane rozważania teoretyczne Sobeskiego z zakresu estetyki, krytyki artystycznej, a także historii sztuki, oraz rekonstruuje jego stanowisko ogólnofilozoficzne.

Muzyka w słowniku pojmowana jest bardzo szeroko. Pod tym pojęciem rozumie się nie tylko działalność instrumentalną, wokalną, wokalno-instrumentalną i kompozytorską, ale i lutniczo-konstrukcyjną, a nawet teoretyczno-muzyczną.

Książka zawiera studia, artykuły, eseje oraz opracowania przyczynkarskie przedstawiające rezultaty badań własnych autorów oraz materiały z konferencji Polska kultura muzyczna XX wieku. Różnorodne aspekty praktyki artystycznej jak i refleksji teoretycznej ukazane w szerokiej perspektywie historii filozofii i kultury.

Praca dokumentacyjna. Zawiera wykaz i opis działalności naukowej i artystycznej Akademii Muzycznej w roku 2000.

Autorka bada różnorodność powiązań muzyki z pozamuzyczną rzeczywistością. Przebiegi muzyczne, odpowiednio uposażone stają się dźwiękowymi analogatami swych odniesień przedmiotowych.

Książka prezentuje życie i działalność R. Koczalskiego (1885-1948) wybitnego polskiego pianisty – chopinisty i kompozytora